اخبار فرش ماشینی

چندگانگی فضای کسب و کار

دانلود نسخه دیجیتال مجله کهن

نویسنده: محمودرضا امینی/ هرچه مباحث اقتصادی از سوی صاحب نظران بیشتر مطرح و بررسی می شود ، مدیران و مسوولان ذیربط قاعدتا باید امیدهایی را در دل مردم ایجاد کنند. آمار و ارقام ارائه شده از سوی مسوولان گاهی نشان از موفقیت ها و پیشرفت هاست اما به هر حال احساس و باور عمومی در وجود مشکلات عدیده در فضای اقتصادی به رغم این آمارهای امیدوارکننده وجود دارد.

هنوز تورم، اشتغال، اطمینان از سرمایه گذاری، آشنایی با ظرفیت های لازم مثل سرمایه گذاری و فرصت های شغلی، قوانین و مقررات صادرات و واردات و مواردی از این قبیل همواره دغدغه هایی را در افکار عمومی ایجاد کرده است.

اما معلوم است علی رغم همه این موارد صاحبان مشاغل و حرف و همچنین سرمایه گذاران آماده هستند تا تلاش های خود را در جهت تحول زیربنایی ساختار اقتصادی انجام دهند و البته و صد البته که منافع خود را نیز تامین کنند. در عین حال مدعی هستند در حالی که آمار و ارقام و گزارش ها و سخنرانی ها و حتی سیاست ها نوید توسعه ای پایدار و مطمئن را می دهد، ولی عملافضای اقتصادی کشور قفل و امکان فعالیت رو به رشد در این فضای سنگین سخت است. یکی از بزرگان سرمایه گذاری که مورد وثوق نظام نیز است مدعی بود که قفل های پیش گفته آقای مظاهری بر بانک نبوده بلکه بر دروازه های اقتصاد کشور قفل زده شده است.

واقعیت این است که فضای کسب و کار اعم از اشتغال و سرمایه گذاری با تهدیدهای جدی مواجه است. وقتی بسیاری از صاحبان حرف و مشاغل به این مرحله رسیده اند که مجبور هستند برای حفظ مجموعه خود و منافع خود تعدیل نیرو کنند، این تعدیل نیرو با گزارش های به کارگیری فرصت های شغلی از سوی مسوولان یک دوگانگی را در موضوع اشتغال ایجاد کرده است. به عبارتی دوگانگی گفتار و نتیجه. همچنین وقتی که سرمایه گذار علی رغم سرمایه های قابل ملاحظه خود در عرصه های مختلف مجبور است از این حجره به آن حجره، از این بازار به آن بازار و از این کمپانی به آن کمپانی مراجعه کند تا شاید بتواند دستمزد پرسنل و بودجه مورد نیاز برای ادامه تولید خود را تامین کند و در آخر هم موفق نمی شود و مایل است از هر طریقی نقدینگی به مجموعه خود تزریق کند این وضعیت با ادعای تامین بازار کسب و کار در تضاد و تنافر است.

واقعیت دیگر اینکه، معلوم است بر مبنای محاسبات و تئوری های علمی بانک مرکزی که مسوول سیاست های پولی و ارزی کشور است، مقرر شده نقدینگی مردم یا نقدینگی سرگردان در جامعه در بانک متمرکز شود تا شاید امکان اعمال سیاست ها برای دولت فراهم شود. نتیجه این سیاست این است که تسهیلات به نحو مطلوب و یا به موقع در اختیار سرمایه گذاران و صاحبان حرف و حتی کارآفرینان قرار نمی گیرد.

نمی خواهیم در اینجا موضوع کارگاه های زودبازده را مطرح کنیم اما در شرایط موجود حتی استانداران در استان های مختلف تحت فشارهای فراوانی قرار دارند و در ارتباط با طرح ها و مصوبات دولت در استان ها با مشکل مواجه شده اند. در حالی که پاسخگوی نیاز شرکت ها و صاحبان سرمایه گذاری نیز نیستند.

آیا میدانستید مجله نساجی کهن تنها مجله تخصصی فرش ماشینی و نساجی ایران است؟ نسخه پی دی اف آخرین مجلات از اینجا قابل دریافت است.

اگر باور کنیم نقدینگی جامعه خوب است ولو در بانک ها متمرکز شده باشد پس باید انتظار داشته باشیم بانک ها بتوانند قفل های موجود را از سر راه ها بردارند و اگر باور داشته باشیم فضای کسب وکار فضای باز و فعالی است، باید روحیه و شادابی سرمایه گذاران و نیروها را شاهد باشیم. در این شرایط که هر دو این وضعیت عملاقرمز و نامناسب است، در رابطه با فضای کسب و کار چه توجیهی خواهیم داشت. اگرچه طرح تحول اقتصادی دولت محترم بر آن است که گره های کور را باز کند، اما نمی توان انتظار داشت که فضای اقتصادی را در حال خفگی نگه داشت تا زمانی که نشانه های تحول اقتصادی پدیدار گردد.

نباید تصور کرد دولت مسوول همه امور است، بلکه مسوول معاش آنها می باشد. این به آن معنا نیست که فعالیت های فرهنگی و فرهنگ ساز را دولت نباید انجام دهد بلکه باید ضرورت های اطمینان بخش کسب و کار را شناسایی کند. نمی توان باور کرد فرصت های فراوانی که در سازه های مختلف عسلویه و یا ضرورت های تازه در اصل ۴۴ که مشوقی برای سرمایه گذاران است، به خوبی سازماندهی شده و قابلیت فعالیت را دارند و شاید یکی از مهم ترین کارهای مسوولان این است که چگونگی روان سازی کسب و کار و سرمایه گذاری را در فضای فعالیت های اصل ۴۴ و حضور بخش خصوصی و سرمایه گذار معلوم و در این راستا از همه ابزار استفاده کنند. سیاستگذاری در این رابطه شاید یک دهم از مسیر را عملی کرده است اما ارائه اطلاعات، فرهنگ سازی در این رابطه، اطلاع رسانی شفاف، تغییر قوانین و مقررات، تضمین فعالیت های سرمایه گذاری و نیز اطمینان بخش خصوصی از حضور در مجموعه به طور کلی عواملی هستند که ضرورت های از پیش گفته را عملی خواهند کرد.

در حالی که سرمایه های موجود در کشور همواره در جست وجوی فرصت های مناسب است و مدعی ما هستیم که این فرصت ها، فرصت های خوبی است اما عدم اطمینان بخشی آنان نکته حائز اهمیتی است که مانع از حضور و بروز سرمایه گذاران بخش خصوصی در این مجموعه می شود.

بنا نیست دولت بیشتر از پیش فربه شود بلکه مقرر است دولت آنچنان تراشیده شود که بخش های دولتی، تعاونی و عمومی بتوانند نقش آفرینی جدی در فضای اقتصادی کشور داشته باشند. هنوز ذائقه مردم چنین است که مایلند به مشاغل دولتی روی آورند و دیگر استاد حسن ها و استادحسین ها در فرهنگ ما کارایی ندارند. در حالی که باید برعکس شود. کودکان امروز ما آنچنان فرا بگیرند که خود مبلغ باشند و راه فراگیری آنها صرفا شعار و خواندن و نوشتن در این موضوع نیست بلکه اگر باور بر این شد که بهترین کار برای آینده آنان حضور فعال در عرصه تولید ثروت و سرمایه است، باید بخش خصوصی را از قدرت و قوت بیشتری برخوردار کرد و این باور در عمل نیز قابلیت اجرا داشته باشد.

نگارنده که خود با قبول ضرورت های اقتصادی و فرهنگی در کشور به نوعی سرمایه گذاری کرده تا هم فعالیت اقتصادی و بیشتر از آن توسعه فرهنگ را به نتیجه برساند، بر این باور است که شاید اگر تلاش و سرمایه خود را معطوف حوزه های تولید و اشتغال نمی کرد، بلکه صرفا آنها را پس انداز می کرد از درآمد و آرامش و راحتی بیشتری برخوردار بود و دغدغه های لحظه به لحظه وی را تهدید و دنبال نمی کرد. این وضعیت به طور یقین در فضای مناسب کار و تلاش به وجود نخواهد آمد، بلکه در بی رونقی آن خواهد بود.

واقعیت دیگر آن است که اگر فضای کسب و کار فضای اطمینان بخش و فعالی شود، خود موجب رشد و تولید ثروت خواهد بود و توسعه کشور را با مبانی دانش محوری و کارآفرینی تضمین خواهد کرد. امیدواریم مجموعه تصمیمگیران و تصمیم سازان، بسترسازی و گشایش گره های کسب و کار را بیش از پیش مورد توجه قرار دهند و به الزامات آن پایبند باشند

اشتراک رایگان سالانه مجله کهن

جهت دریافت اشتراک رایگان سالانه مجله نساجی و فرش ماشینی کهن در فرم زیر ثبت نام کنید

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
×