اعتماد| دفتر مرکزی مجموعه کاری مهندس زینت ایزدی بجستانی، یکی از خیابان های اصلی مشهد است: جایی که این بانوی ۴۳ ساله کارآفرین، در گفت وگو با «اعتماد»، تاکید کرد اولین شرط استخدام زنان در مجموعه، قطع ارتباط با نهادهای حمایتی مانند بهزیستی و کمیته امداد است. او در کار طراحی و تولید پوشاک ایمنی و همچنین خط تولید این لباس هاست. خودش می گوید بچه جنگ است و پدرش سال ها در جبهه بوده. ایزدی در درددل خود با «اعتماد» گلایه می کند از اینکه استانداری خراسان رضوی و دولت، هیچ گاه به او و همکارانش کمک نکرده و حتی حاضر نشده اند با وجود مراجعات مکرر او، بشنوند کارش چیست.

وقتی بحث خانم ها و لباس می شود، کسی به لباس ایمنی فکر نمی کند. شما چرا به دل این کار زده اید؟
رشته تحصیلی ام مکانیک است و ۱۲ سال هم در کار ساخت دستگاه های پرس، جوش و سایر تجهیزات صنعتی بوده ایم. سال ها نیز طراحی و تولید پوشاک مجلسی داشته ایم. طبیعی است جایی که صنعت و پوشاک به هم می رسد، پوشاک ایمنی هم تولید می شود.

همکاران شما خانم هستند؟
بله، اکثر همکاران ما خانم هستند که در ۵۳ مجموعه با همدیگر کار می کنیم. ۹۰ درصد این بانوان، سرپرست خانوار هستند. در جمع حدود ۴۰۰ نفر در این مجموعه ها مشغولند.

چه شرطی برای همکاران جدید خانم دارید؟
هیچ خانمی با مراجعه به ما، نسبت به دیگران برتری پیدا نمی کند. اینجا خانمی با مدارک عالی دانشگاه همکارمان است و خانمی نیز با ما همکاری می کند که تازه از زندان آزاد شده. شرط اصلی ما برای همکاری این است که خانم ها باید ارتباط شان را با نهادهای حمایتی مثل کمیته امداد و بهزیستی و جمعیت های خیریه مردمی قطع کنند. نمی خواهیم خانم ها از طریق کمک دیگران زندگی کنند، آنها از طریق کار و خلاقیت خود، معیشت شان را می گذرانند و این برای ما اهمیت زیادی دارد. به طور کلی هر کس توانمندتر و دارای خلاقیت بیشتری داشته باشد، ارجحیت دارد.

چرا کارکنان را از میان خانم ها انتخاب کرده اید؟
خانم ها توانایی های خاصی دارند، با هر مجموعه کاری و تولیدی خیلی راحت خود را وفق می دهند. آقایان نسبت به شخصیت کارفرما و شرایط کار، بیشتر موضع گیری می کنند. ولی خانم ها وقتی می بینند توانایی انجام کاری را دارند، موضع نمی گیرند و حس همکاری شان عالی است.
استقلال مالی خانم ها به دلیل شرایط خاصی که از لحاظ سرپرست خانوار بودن دارند، خیلی مهم است. احساس می کنم امانتدار خداوند هستم. او این توانایی را عطا کرده که مجموعه گردان و فراهم کننده شرایط برای دیگران باشم. افتخار می کنم خانم هایی که در کنارشان هستیم توانایی و استعدادهای زیادی دارند که در این مجموعه شکوفا می شود.

شما به همکاران تان می گویید حمایت دیگران را رد کنند. خودتان از دولت کمک خواسته اید؟
اولابه همکاران تاکید می کنیم وابسته به کمک و صدقه نباشند، ولی فکر می کنم وظیفه دولت است از هر مجموعه تولیدی و صنعتی حمایت کند. خصوصا اینکه ما کالای منحصربه فردی را تولید می کنیم که هم اکنون ایران به خاطر آن، وابسته به خارج از کشور است و ما می توانیم کشور را از این کالابی نیاز کنیم، خصوصا اینکه امسال سال حمایت از کار و تولید ملی معرفی شده.

پس از دولت کمک خواسته اید؟
بله، بارها به قسمت های مختلف مراجعه کردم.

و نتیجه؟
در مرکز استان و همینطور تهران مطلقا هیچ.

یعنی چه؟
زمانی که در کاشمر فعال بودم، فرماندار و رییس آموزش و پرورش پشتیبان عالی برای ما محسوب می شدند. هرچند تامین سرمایه نکردند، ولی پشتیبان خوبی بودند و از طریق آنها برای دریافت سفارش به ارگان ها معرفی می شدیم. ولی در مشهد چندین بار به استانداری خراسان رضوی حضوری و تلفنی مراجعه کردم. به آنها گفتم ما تحقیقات کامل روی یک تولید صنعتی جدید کرده ایم و به نتیجه رسیده ایم. جواب آنها خیلی بدتر از رد بود. شرایطی داشتیم که نیاز به حمایت داشتیم و ممکن بود گروه ما متلاشی شود. آنها حتی حاضر نشدند حرف ما را گوش کنند یا طرح را بررسی کنند. مطلقا کسی نبود حرف مان را گوش کند. ضمن اینکه برخوردشان صحیح نبود و دیدگاه مان را عوض می کرد.

و در تهران؟
کسی حتی حاضر به شنیدن حرف های ما نشد، می بینیم کسانی هستند که با داشتن طرح های کوچک، وام های کلان می گیرند و ارتباطات خوبی دارند ولی برای ما هیچ نتیجه یی وجود نداشته. چندین بار مستقیما با دفتر ریاست جمهوری تماس گرفتیم و فایده یی نداشت. اعلام کردند با فلان خانم تماس بگیرید و بعدش هم همه چیز رها شد. برای وزارت دفاع، لباس خاصی طراحی کرده بودیم که گفتند همه این را مکتوب بنویسید تا برای آن تصمیم گیری شود.

و الان وضع چطور است؟
به لطف خدا، نزدیک به ۱۳۰ مشتری صنعتی از ایران خودرو گرفته تا وزارت نفت داریم که بدون کمک دولت، به آنها لباس های ایمنی مورد نیازشان را با استاندارد فرانسه و آلمان می دهیم. روی پای خودمان ایستاده ایم.

بانوی کار آفرین ، طراحی و تولید پوشاک ایمنی