ارزش جهانی منسوجات در سال ۲۰۲۰ به ۱۸۰۰ میلیارد دلار خواهد رسید/ رشد منسوجات فنی، کامپوزیت‌ها و بی‌بافت‌ها در دهه آینده
به گزارش دفتر مطالعات آماری و راهبردی انجمن صنایع نساجی ایران به نقل از نشریه TMI، هدفگذاری انجام شده برای رشد منسوجات فنی، کامپوزیت‌ها و بی‌بافت‌ها در دهه آینده، سالیانه بین ۵ تا ۶ درصد است و این در حالی است که پیش‌بینی می‌شود که رشد سالیانه منسوجات سنتی همچون پارچه های مورد مصرف در منسوجات خانگی در حدود ۲ درصد باشد. این ارقام پیش‌بینی های انجام شده توسط رایزن سوئیس است که در کنفرانس برگزار شده توسط فدراسیون بین‌المللی تولیدکنندگان منسوجات (ITMF) در اتریش سخنرانی کرد. وی پیش‌بینی کرد که ارزش جهانی منسوجات در آخر زنجیره ارزش آن‌ها که در سال ۲۰۱۲ در حدود ۱۵۰۰ میلیارد دلار است، تا سال ۲۰۲۰ به ۱۸۰۰ میلیارد دلار برسد.
بر اساس اظهارات وی، از جمله عواملی که می‌تواند بطور مثبت بر توسعه بازار منسوجات و پوشاک تأثیرگذار باشد، نفوذ بیشتر مد از سوی کشورهای آسیایی است که در حال سبقت گرفتن از کشورهای اروپایی و ایالات متحده در این زمینه می‌باشند. وی همچنین اعلام کرد که فروش شبکه‌ای و فروش آنلاین، موجب کاهش وفاداری مشتری به برند می‌شود اما روش‌های مذکور این پتانسیل را داریند که موجب افزایش درآمد گردند.
وی اعلام کرد که روش‌های نوین همچون اسکن بدن و طراحان مجازی، که تمام اندازه‌های مربوطه را در نظر می‌گیرند، می‌توانند از جمله عواملی باشند که منجر به افزایش مشتریان آنلاین شوند.
در این بین، مواردی همچون بازیافت کالا و استفاده از الیاف ارگانیک نیز از عوامل تأثیرگذار هستند.
رایزن سوئیس پیش‌بینی کرد که تا سال ۲۰۲۰ استفاده از روش ایرجت، که در حال حاضر ۲ درصد از ریسندگی الیاف کوتاه را شامل می‌شود، تا سال ۲۰۲۰ به ۴ درصد (۴میلیون تن) افزایش یابد.
در بخش رنگرزی و تکمیل نیز وی پیش‌بینی کرده که اهمیت چاپ دیجیتال به عنوان متدی برای تکمیل پوشاک و منسوجات خانگی، افزایش یابد که دلیل آن پتانسیل روش مذکور برای تولید در لات‌های کوچک است. روش رنگرزی با هوا، به دلیل صرفه‌جویی آن در مصرف آب و انرژی و همچنین روش تکمیل با پلاسما نیز از جمله مواردی هستند که رشد خوبی خواهند داشت.
بر اساس اظهارات وی، فرصت‌های موجود برای تولیدکنندگان نساجی به زنجیره ارزش محصول بستگی دارد. تولیدکنندگان الیاف می‌توانند بر بخش تحقیق و توسعه بر روی منسوجات فنی، کامپوزیت‌ها و بی‌بافت ها تمرکز کنند. ریسندگان می‌توانند به دنیال الیاف جدید و روش‌های ریسندگی باشند در حالیکه تولیدکنندگان سنتی منسوجات می‌توانند همکاری خود را با فروشندگان بیشتر کنند تا درک بهتری از نیاز بازار داشته باشند.
در بخش منسوجات فنی، وی بر این باور است که پتانسیلی برای سود بیشتر و محصولاتی با کارآیی‌های جدید وجود دارد و در فرآیندهای تکمیل نیز می‌توان بر اساس علم دیجیتال با روش‌های جدیدی دست یافت.
منبع: TMI Issue 6 2013
