قبل از پرداختن به روزنوشت شنبه لازم میدانم بابت اشکالات تایپی روزنوشت چهارشنبه عذرخواهی نمایم پنجشنبه ها اتاق تهران تعطیل است و منشی دفتر ما هم مرخصی است و لذا تایپ روزنوشت ها توسط دیگران همراه با غلط و بعضاً معطلی می باشد سرکار خانم گندمی در اتاق تهران بعد از ۴۵ روز تقریباً مسلط شده است و در فرصت مناسب مطالب را تایپ و در سایت می گذارد که باید از زحمات ایشان تشکر نمود.
حدود ساعت ۱۲ به اتاق تهران آمدم و پس از امضاء اسناد مالی و مطالعه نامه ها با آقای مهندس صافدل در سازمان توسعه تجارت تماس گرفتم و خواستار اطلاع از تصمیم اتخاذ شده در مورد ترانزیت گازوئیل از عراق به افغانستان شدم که ایشان نیز به بازدید خود از نقطه دوقارون در سفر استانی اخیر هیئت دولت به مشهد اشاره نمود و اینکه گزارشی در این رابطه تهیه و ارسال نموده است و سازمان توسعه نیز موافق آزاد شدن ترانزیت می باشد ساعت ۲ جلسه هیئت رئیسه بود که مهمترین دستور جلسه آن “چارت سازمانی” اتاق بود که به علت برگزاری سمینارهای مهمی در هفته گذشته مانند بهره وری، سمینار اتاقهای بازرگانی در گرگان و سمینار تجارت الکترونیک در کیش گفتگو و گزارش درباره سمینارها به طول انجامید و عملاً فرصتی برای مذاکره در مورد چارت سازمانی باقی نماند.

دستور مهم دیگر، جلسه ماهانه هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی تهران در خرداد ماه بود که قرار است این هفته برگزار گردد و در مورد سخنرانان جلسه و موضوع محوری جلسه بحث و تبادل نظر شد که اولاً توافق شد شیوه نامه تدوین شده در مورد “فرآیند بررسی و تصویب امور در هیئت نمایندگان” بطور جدی مورد عنایت قرار گرفته و رعایت گردد و فقط حاضران در مورد موضوع جلسه و در موافقت با مخالفت سخن گویند و حتما سخنرانان ثبت نام کرده فرصت کافی جهت بیان مطالب داشته باشند.
ثانیاً موضوع روز جلسه ” ظرفیت ها و قابلیت های بودجه ۹۱″ تعیین گردید و مقرر شد اتاق یک گزارش در این رابطه تهیه و به هیئت نمایندگان ارائه نماید و هیئت نمایندگان در مورد آن بحث و گفتگو خواهد نمود.

موضوع جانبی و حاشیه این جلسه نحوه تعامل با دولت و اتاقهای شهرستانها می باشد که تبدیل به یک دغدغه در اتاق تهران شده است زیرا در صورتیکه اتاقهای بازرگانی قادر نباشند با دولت و وزارتخانه های اقتصادی مانند وزارت صنعت، معدن و تجارت تعامل نمایند امکان استفاده از ظرفیت های بودجه ۹۱ و سایر قوانین و وجود نخواهد داشت از طرف دیگر خدمات و تلاش های اتاق تهران در راستای ارتقاء جایگاه اتاقهای بازرگانی و توانمندسازی بخش خصوصی کمتر مورد توجه اتاقهای شهرستانها قرار گرفته و بعضی ناآگاهانه تلاش می نمایند به جای تعامل با اتاق تهران در صدد حذف یا هضم اتاق تهران در اتاق ایران باشند که امکان پذیر نمی باشد و باید تلاش کرد که از ظرفیت و پتانسیل اتاق تهران، اتاق شهرستانها و اتاق ایران در جهت کمک به بخش خصوصی استفاده نمود و محدود کردن اتاقها در امور بین الملل، همکاری با مجلس، برگزاری جلسات مشترک با وزراء و حتی ارتباط با مقامات عالیرتبه نظام به نفع اتاق نمی باشد

امروز سه موضوع حاشیه ای در صحنه سیاسی و اقتصادی کشور جلب توجه می نمود، که مهمترین آن نتیجه ۱+۵ بود که همگی دریافتند که ۶ خواهد شد و همانطور که در مقاله “بازارها پس از مذاکرات بغداد” پیش بینی کرده بودم پیشرفت دشوار و مشکل می باشد و فقط به علت فضای بین المللی طرفین مجبور شده اند که مذاکرات را در مسکو ارائه دهند و گرنه هیچ اتفاق خوش آیندی نیفتاد حتی روزنامه کیهان امروز در یک مقاله خواستار قطع مذاکرات شده است.

مثبت نبودن نتایج بغداد باعث افزایش قیمت دلار و طلا در بازار شده است و پیش بینی میگردد که نفت نیز در بازار جهانی افزایش یابد.
موضوع مهم داخلی امروز تلاش جهت جذب نمایندگان مجلس نهم برای انتخاب رئیس مجلس توسط طرفداران آقای لاریجانی و حداد عادل بود که در این مورد هم مطابق پیش بینی قبلی اینجانب آقای لاریجانی دست برتر را داشت و به احتمال زیاد ریاست مجلس را بدست خواهد گرفت. زیرا در جلسه رهپویان فقط ۸۳ نفر ولی در جلسه رهروان حدود ۱۵۴ نفر حضور یافتند و با  ۱۵۰ رای آقای لاریجانی را کاندیدای ریاست مجلس نمودند.
امروز بعداز ظهر یک جلسه در اتاق ایران بین اعضاء هیئت مدیره صندوق توسعه ملی و تشکل ها برگذار میگردد که به علت طولانی شدن جلسه هیئت رئیسه و پیگری سایر امور موفق به شرکت در آن نشدم.
هنگام خروج از اتاق تهران متوجه شدم که آقای دکتر آل اسحاق قرار است که امشب در یک برنامه زنده تلویزیونی در رابطه با نحوه تأمین مالی واحدهای تولیدی و محیط کسب و کار حضور یابند و لذا نقطه نظرات خود را با ایشان در میان گذاشتیم و حدود ساعت ۲۳ شاهد این گفتگو بودم که به علت جوان و بی تجربه بودن مجری های شبکه دوم این برنامه جذابیت خود را از دست داده است و مجری نتوانست مناظره خوبی بین ایشان و آقای دکتر موحدی برگزار نماید.

شب یک مقاله در رابطه با «پیک اویل» در روزنامه دنیای اقتصاد مطالعه کردم و اطلاع از آن را برای همگان مفید می دانم . این عبارت برای تبیین موقعیتی به کار می رود که در آن استخراج و تدارک نفت خام در سطح جهان به نقطه اوج برسد سازمان بین المللی انرژی پیش بینی کرده است که تا سال ۲۰۳۰ تقاضای جهانی نفت ۵۰ درصد افزایش می یابد و از ۸۳.۵ میلیون بشکه در سال ۲۰۰۵ به ۱۲۱ میلیون بشکه در روز برسد در حالیکه میزان نهائی ذخایر نفت دنیا توسط واشنگتن ۲۲۷۵ میلیارد بشکه پیش بینی شده است ولی سایر موسسات آن را ۱۷۵۰ میلیارد بشکه تخمین زده اند که با مصرف حدود ۳۵ میلیاردی بشکه ای سالانه نفت، این ذخایر جوابگوی مصرف حدود ۶۰ سال دنیا می باشد تازه اگر آمار ارائه شده مبنی بر میزان ذخایر صحیح و واقعی باشد.

در این گزارش ادعا شده است که در سال ۲۰۲۵ برای پاسخگویی به نیاز آمریکا و تقاضای جهانی عربستان باید به ۲۲.۵ میلیون بشکه در روز تولید خود را افزایش دهد که به قول فرد شماره ۲ آرامکو غیر ممکن می باشد.
این مقاله که در روزنامه لوموند منتشر شده است اعتقاد دارد که پیک اویل (Peak oil) واقعیت دارد و میزان تولید نفت از سال ۲۰۰۵ تاکنون تقریباً ثابت مانده است و تولیدکنندگان نمی توانند تولید را افزایش دهند و استخراج جهانی نفت در اوج قرار دارد و پس از این در سراشیبی خواهد افتاد و هزینه های تولید شدیداً افزایش می یابد و اگر در اوج تولید نفت در آمریکا بین سالهای ۴۰-۱۹۳۰ برای تولید یکصد بشکه نفت فقط یک بشکه مصرف می شد اکنون متوسط آن در آمریکا ۱۱ به ۱ است و برای سایر نقاط دنیا ۱ به ۲۰ و ۱ به ۱۰ می باشد و حفاری در لایه های سخت تر حتی ۳ به ۱ می باشد.
در سال ۲۰۱۰ ستاد مشترک ارتش آمریکا پایان ظرفیت اضافه تولید نفت (Peak oil) را اعلام نمود و هشدار داد که کمبود می تواند به ۱۰ میلیون بشکه در روز برسد و این زوال نفت، رشد اقتصادی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه را کاهش می دهد و تأثیر جدی به اقتصاد هند و چین خواهد داشت و اگر سیاستمداران به شما می گویند: جنگ آینده برای نفت نیست اطمینان داشته باشید که برای نفت خواهد بود.

والسلام- سید حمید حسینی