تاريخچه ي توليد الياف کربن
سابقه ي استفاده از الياف کربن به اينکه اولين بار توماس اديسون اين الياف را در لامپ هاي روشنايي مورد استفاده قرار داد بر مي گردد. در آن زمان اين الياف را از کربونيزه کردن نوعي ني به نام Bamboo و رايون توليد مي کردند .
اديسون در سال۱۸۸۸ اين حالت را به عنوان کربن اديسون به ثبت رسانيد و از آن به عنوان تار درون لامپ برق استفاده کرد . بهترين نوع الياف کربني از چوب بامبوي کربني توليد شده ، و لامپ هاي ساخته شده از آن ، طول عمري چندين صد ساعته داشت . ( امروزه عمر تقريبي لامپ ها در حدود ۱۰۰۰ ساعت مي باشد ) . سه سال بعد ، يعني در سال ۱۸۸۳ ، Swan براي نخستين بار فيلامنت مصنوعي و سبک کربن را با عبور دادن محلول نيترات سـلولز که از روزنه هاي ريزي بيـرون مي آمد ( رشته ساز امروزي ) در استيـک اسـيد و در حمام انعـقاد محتوي الکل بدست آورد [ ۴۲ ] . تاريخ الياف مصنوعي با آزمايشات Swan آغاز مي شود . دو مرد ، اديسون و سوان ، توانستند لامپي بسازند که عملاً از الکتريسيته نور توليد شود . اين هر دوي آنان زماني توانستند به اين مهم دست يابند که به مهمترين ماده ي آن روز يعني تار کربني دسترسي پيدا کرده بودند. بدان علت که کاربرد الياف کربن در لامپ هاي الکتريکي به سبب مزيت فيلامنت هاي تنگستن شناخته نشد ، قريب به ۸۰ سال از توليد اين الياف مصنوعي – الياف کربن – گذشت تاکاربرد صنعتي بيابد. در واقع ، استفاده از کربن تا سال ۱۹۰۷ ، زماني که تارهاي تنگستن عرضه شد ، ادامه يافت و وقتي کارايي اين تار در تبديل الکتريسيته به نور به ا ثبات رسيد ، به تدريج جاي تار کربني را گرفت و تا به امروز نيز همچنان ادامه يافت . بدون توجه به رشته هاي طلا و نقره ، تارهاي کربن نخستين تارهاي ساخت دست بشر بوده که کاربردي واقعي پيدا نموده و امروزه ، يعني يک صد سال بعد نيز با تعديلاتي چند به عنوان جديدترين انواع ليفهاي مصنوعي در اختيار انسان قرار گرفته و همچنان دررابطه بابهبود وضعيت آن ، به پيش مي رود .
