نگاهی به فعالیت های اندونزی در عرصه صنعت گاز

کوالالامپور – اندونزی با توجه به از دست دادن منابع نفتی و موقعیت خود در اوپک، از سال ۲۰۰۲ تولید گاز طبیعی خود را در دستور کار قرار داده و با توجه به افزایش رشد سالیانه تولید و صادرات گاز طبیعی و ال.ان.جی توانسته است درآمد ها خود را از صادرات این محصول افزایش دهد.

به گزارش ایرنا از جاکارتا، تولید گاز طبیعی در اندونزی از سال ۲۰۰۲ در مقایسه با تولید نفت هر ساله افزایش داشته است و با توجه به اینکه این کشور از سال ۲۰۰۸ موقعیت خود را به عنوان یکی از تولیدکنندگان نفت اوپک از دست داده است، مقامات این کشور به دنبال پیوستن دوباره به کارتل قدرتمند نفتی نیستند.

‘رادین پریونو’ از مقامات نفتی اندونزی گفت: این امر که اندونزی در بخش نفت نمی تواند فعالیت چندانی داشته باشد غیرقابل انکار است و از همین رو باید استراتژی خود را از تولید نفت به تولید گاز تغییر دهد.

با توجه به اینکه بیشتر کشورها در جستجوی استفاده از گاز طبیعی به جای مواد پالایش شده نفتی هستند، گاز طبیعی اندونزی می تواند از رونق خاصی برخوردار شود. به طوری که تایلند در حال تولید وسایل نقلیه ای است که به جای بنزین از گاز طبیعی در آن استفاده شود و اندونزی نیز همین رویه را در دستور کار خود قرار داده است که این عامل فرصتی برای استفاده مطلوب از منابع گازی اندونزی محسوب می شود.

بنا به اظهارت وزیر انرژی اندونزی این کشور به طور تخمینی ۳۳۰ تریلیون فوت مکعب منابع گازی در اختیار دارد که این مقدار معادل ۶/۵۹ میلیارد بشکه نفت است. منابع گازی تثبت شده در این کشور در حال حاضر ۱۰۹ تریلیون فوت مکعب است که بر اساس گزارش سال ۲۰۱۱ مرکز نفتی انگلیس ‘بی.پی’ اندونزی در منطقه آسیا اقیانویسه بیشترین منابع گازی را در اختیار دارد و پس از این کشور نیز استرالیا با در اختیار داشتن ۱۰۳ تریلیون فوت معکب دومین کشور و روسیه نیز با در اختیار داشتن ۱۵۸۱ تریلیون فوت مکعب بیشترین منابع گازی جهان را در اختیار خود دارد.

با توجه به افزایش بهای نفت خام در بازار جهانی، افزایش تقاضا برای گاز طبیعی معقول به نظر می رسد و بر اساس گزارش آژانس ارزیابی و کاربرد فناوری (بی.پی.پی.تی) با توجه به پیش فرض رشد ۷ درصدی اقتصاد اندونزی پیش بینی می شود که تقاضای گاز طبیعی در این کشور سالیانه ۷/۵ افزایش یابد.

در سال گذشته شرکت های گازی در اندونزی روزانه ۸/۸ میلیارد فوت مکعب گاز را در ۱۱ پالایشگاه گازی تولید کرده اند که این مقدار معادل ۵/۱ میلیون بشکه نفت است که در کل مجموع گاز تولیدی دو سوم بیش از نفت تولیدی این کشور بوده است. ۶۰ درصد از این گاز از ایستگاه های گازی ساحلی از قبیل ‘دونگی سرونو’ در شرق جزیزه ‘سولیواسی’ به دست آمده است.

نیمی از این گازهای تولید شده صرف نیازهای داخلی و نیمی دیگر نیز به کشورهای خارجی از قبیل ژاپن، کره جنوبی، چین و ایالات متحده آمریکا صادر شده است و میزان تقاضای صادراتی باعث شده است که اندونزی حتی نتواند نیازهای داخلی خود را به طور کامل برطرف کند.

به منظور رفع کمبود نیازهای داخلی تولید کنندگان الکتریسته مجبور به استفاده از دیزل شده اند که در مقایسه با گازطبیعی یک سوم هزینه بالاتری بر مصرف کننده نهایی تحمیل می کند.

اندونزی به منظور تامین نیاز داخلی خود صادرات گاز به کشورهای ژاپن، چین، تایوان، کره جنوبی و ایالات متحده آمریکا را که در سال ۲۰۱۰ میزان ۲/۱ میلیون فوت مکعب در روز بوده به ۱/۱ فوت مکعب در روز در سال ۲۰۱۱ کاهش داده است.

به رغم کاهش صادرات گاز به خارج از اندونزی، این صادرات می تواند منافع اقتصادی زیادی برای اندونزی در پی داشته باشد و پس از قطر جایگاه دومین کشور بزرگ صادر کننده گاز را در جهان به خود اختصاص دهد و با توجه به در اختیار داشتن تجهیزات تبدیل گاز طبیعی به ال.ان.جی که باعث آسان تر شدن حمل و نقل می شود، درآمد خود را که در سال گذشته با رشد ۳۸ درصدی نسبت به سال پیش از آن مواجه بوده، به ۹۶/۱۲ میلیارد دلار افزایش دهد.